Τί κι αν δεν σε βλέπουν;
Τί κι αν δεν σε καταλαβαίνουν;
Τί κι αν σου δίνουν κάθε μέρα χαστούκια;
Τί κι αν δεν νιώθουν ό,τι νιώθεις;
Τί κι αν είσαι πλέον μόνη;
Τί κι αν είσαι παραπαίδι;
Τί κι αν σε θέλουν μόνο γιατί δεν έχουν κανέναν άλλον;
Τί κι αν δεν σε εκτιμούν;
Τί κι αν δεν σε εμπιστεύονται;
Τί κι αν σε βρίζουν;
Τί κι αν δεν σου μιλάνε;
Τί κι αν δεν σου δίνουν σημασία;
Τί κι αν σε κλωτσάνε μακρυά τους;
Τί κι αν δεν σ' αγαπάνε;
Τί κι αν σε μισούν;
Τί κι αν δεν είσαι αυτό που περίμεναν;
Τί κι αν δεν είσαι αυτό που θέλουν;
Τί κι αν δεν αναγνωρίζουν αυτά που προσφέρεις;
Τί κι αν δεν αξίζεις;
Τί κι αν δεν σ' αγαπάνε;
Σήμερα συμπέρανα πως για να μπορέσεις ν'ανακαλύψεις την ευτυχία πρέπει πρώτα να ζήσεις την δυστυχία.
Τί κι αν δεν είμαι αρεστή σε όλους;
Ίσως αν δεν ήμουν τόσο δυστυχησμένη να μην μπορούσα να βρω όμορφο το να ρουφάω μία τζούρα απ' το τσιγάρο μου.
Τί κι αν δεν είμαι αρεστή σε κανέναν;
Πλέον αναγνωρίζω μόνο τα όμορφα.
Το είπα ξανά, και το ξαναλέω για να μπαίνει καλά στο μυαλό μου.
Είμαι και θα είμαι καλά.
Αυτό είναι όρκος στον εαυτό μου.
Ακόμα κι αν σκοτωθώ αύριο, θα είμαι καλά.
Γιατί ο θάνατος είναι μόνο οι τίτλοι τέλους, σε μία ταινία που λέγεται ζωή και τυγχάνει να προταγωνιστώ εγώ.
Από εδώ και πέρα όλα θα είναι καλά.
Γιατί για να ξέρεις ότι είναι καλά, πρέπει πρώτα να ξέρεις τουλάχιστον τί είναι άσχημο.
Και ναι, πάντα, έρχονται καλύτερες μέρες.
Γιατί η ζωή είναι ωραία, αλλά κρύβεται καλά πίσω απ' τον τεράστιο κορμό ενός δέντρου, και απλά χρειάζεται να την βρω.
Να παίξω το πιο σκληρό κρυφτό που έπαιξα ποτέ, αλλά να βγω νικήτρια.
Δεν πρέπει να αφήσω ένα απλό παιχνίδι να λήξει άδοξα.
Τί κι αν δεν μ' αγαπήσει ποτέ κανείς;
Εγώ θα περιμένω...
... θα ελπίζω .
